Fictiedossier 4

Zakelijke gegevens:

Titel: Spijt.

Auteur: Rene Appel
Uitgeverij: Bert Bakker
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 1989/1992
Aantal bladzijden: 193 bladzijden.

Eerste persoonlijke reactie:

Ik heb dit boek gekozen omdat heel veel medeleerlingen het over deze boek hadden. Ik vond het al gelijk een leuke boek, want je moest er veel bij nadenken. En ik wou weten hoe een leven van een exjunk/junk gaat. Tegenwoordig smoken heel veel jongeren, sommigen omdat ze het stoer vinden er bij een bepaald groepje willen horen en sommigen omdat ze denken dat je stress dan weggaat en raken er verslafd aan.

Samenvatting:

Frans was in zijn vroegere leven een junk, nu werkt hij bij een organisatie die junks helpt om van drugs af te komen. Hij krijgt te horen van zijn collega’s dat ze Simon dood hebben gevonden. Hem werd verteld dat Simon aan overdosis is gestorven, maar Frans wou het niet geloven want hij wist wel zeker dat Simon drugs vrij was. Frans begint aan een onderzoek omdat hij niet gelooft dan Simon aan overdosis is gestorven, zijn collega’s vinden het grappig dat hij een onderzoek doet op een dooie junk. Simon had zijn eerste spuit van Frans gehad. En Frans dacht dat Simon was gestopt dat wist hij eigenlijk heel zeker, daarom doet hij een onderzoek. Hij gaat naar de politie om daar met inspecteur Wardecker te praten en te vragen hoe het met Simons dood zit. Eerst ondervraagt hij een junk omdat hij die toch moest helpen door een inbraak. Maar van die junk werd hij niks wijzer, ook van de politie werd hij niks wijzer. Simon ontdekt een tekst waarin staat: we zullen je nooit vergeten, dat zullen ze weten. Bob, Geert, Tanja, Jonas en Madelijn. Frans vraagt zich af wie dit zijn, hij gaat naar de ouders van Simon om er achter te komen wie dit zijn. De vader laat Frans niet naar binnen komen omdat hij denkt dat Frans een van de drugs vriendjes van Simon was. Dankzij de moeder van Simon komt Frans toch nog aan de adressen van de mensen in de tekst. Frans gaat naar de flat van de vrienden van Simon, de vriend wijst Frans de deur aan. Een paar dagen later probeert hij het weer, dit keer doet Tanja de deur open en luistert naar de verhaal van Frans. Zij besluit om hem te helpen. Ze vertelt dat ze een krakersbeweging zijn waar Simon ook lid van was. Ook heeft ze een notie boekje gevonden in de jas van Frans maar het is in code taal dus Tanja kon er niks mee. Na veel moeite te doen om te begrijpen wat er in stond kwamen ze er uiteindelijk achter. Na lang puzzelen en zoeken komen ze er achter dat Frans nog steeds dealde en niet zo'n beetje ook. Ze besluiten samen de ’baas’ van Simon eens te gaan bezoeken.

Als ze daar zijn wordt Tanja eerst meegenomen zodat de baas rustig met Frans kan praten. In het boekje stond ook dat Frans met een of andere E.. een afspraak had. Frans belt die man op en het blijkt ene Everdinge te zijn van de firma Everdinge. Die Everdinge runt samen met ene Prins dat bedrijf. Uiteindelijk besluit Tanja dit te gaan onderzoeken, ze gaat naar het bedrijf en zegt dat ze voor een scriptie een onderzoek houd en ook hier even wil kijken. Maar ze laten haar niet naar binnen. Tanja verzint daar ter plekke een smoes, ze zegt dat ze heel nodig moet plassen en komt toch binnen. Daar komt ze niet veel te weten. Frans houd vijf dagen lang de krant in de gaten, maar daar kwam ook niks belangrijks te staan.Hij besluit op onderzoek uit te gaan bij de firma Everdinge/Prins.

Als hij bij het gebouw van de firma aankomt en aanbelt doet er een vrouw open die zegt dat ze de vorige bewoners niet kende en hier al heel lang woont. Frans snapte er niks meer van, maar later weer wel. De firma Everdinge/Prins was een bedrijf van de politie om de kraakbeweging op te rollen, Simon hielp hen maar deed niet precies wat ze van hem verwachtten en dealde dan ook nog aan drugs. Everdinge en Prins vonden dit niet leuk en wilde Simon straffen maar dit liep uit de hand en ze vermoordden hem. Omdat niet mocht blijken dat de politie een moord had gepleegd werd het verhaal van de overdosis verzonnen en hielp Wardeckere dus mee om dit zo in een rapport te krijgen. Simon had iedereen bedrogen, hij zei tegen Frans dat hij uit de drugs wereld kwam. En aan Tanja en de rest van de kraakbeweging omdat hij niet heeft verteld dat hij samen deed met de politie. Frans heeft spijt dat hij Simon ooit die eerste heroïne spuit heeft gegeven.

Over de auteur:

René Appel is geboren op 9 september 1945. Hij is een Nederlandse schrijver van misdaadromans en taalwetenschapper. Appel studeerde Nederlandse taal en letterkunde en richtte zich in zijn academische loopbaan vooral op het bestuderen van de tweede-taalverwerving van allochtonen en de ontwikkeling van Nederlands taalonderwijs voor deze groep. Van 1994 tot 2003 was hij als hoogleraar verbonden aan de Universiteit van Amsterdam namens de gemeente Amsterdam.

Hij schreef ook korte verhalen voor enkele bladen zoals studentenweekblad Hollands Maandblad en Maatstaf. Daarnaast was hij sinds begin jaren zeventig actief als schrijver; vanaf midden jaren tachtig richtte hij zich op het schrijven van misdaadromans.Daarnaast hield Appel zich bezig met het schrijven van een filmscenario en een kinderboek. Sinds 2003 is Appel volledig werkzaam als schrijver.

Over het boek:

1. In de illustratie zie je een boek met twee personen erop en een jointje. Omdat het over een exjunk gaat.

2. Dit boek kan aan veel mensen overdragen vooral aan junks. En ook om de mensen te waarschuwen, en een beeld te geven hoe je leven eruit kan zien als junk.

3. Het verhaal speelt zich af in Amsterdam. Op de drugsscene, op het politiebureau en in Frans huis en Frans werk.

4. De schrijver verteld het verhaal uitzichzelf.

5. Het is een gesloten einde, alles word duidelijk gemaakt.

Leeservaring:

Onderwerp:

Ik vond dit een heel mooi boek,ik had wel een verwachting van dit boek maar het was veel spannender dan ik had verwacht.

Gebeurtenissen:

Het verhaal bevatte niet veel gebeurtenissen, maar de gebeurtenissen die er waren, waren langdradig maar spannend en leuk om te lezen. Het gaf ook een groot beeld over hoe een leven van een junk kan zijn.

Personages:

Ik dacht bij het lezen na hoe ik zou leven als ik een van de personen in het verhaal was. Dat is erg heftig, en ik kon ook niet echt bedenken hoe ik op dit soort dingen zou reageren, omdat het toch echt over je leven gaat. Je kunt je leven zelf verpesten, maar ook zelf leuk en mooi maken.

Bouw:

De gebeurtenissen volgden logisch op elkaar. Het was niet moeilijk te begrijpen, alles ging netjes achter elkaar door.

Taalgebruik:

Ik vond het geen moeilijke boek het had niet veel moeilijke woorden, dus kon het wel goed begrijpen. En de tekst was niet ingewikkeld.

Verwerkingsopdracht:

4 andere titels.

- Misdaad, want dit boek is een misdaad roman. In het verhaal is er een misdaad gedaan op de zogenaamde exjunk : Simon.

- Exjunk, in dit verhaal word er over Simon verteld die een exjunk was. Hij hield dingen geheim, hierdoor kon niemand hem helpen.

- Politie, Frans was een politie hij vond de oorzaak van de doodvan Simon heel onligisch. En ging er achter aan. Hij wou weten hoe en waarom Simon echt dood is gegaan.

- Geheim blijven niet geheim, uiteindelijk is Frans achter de geheim van Simon gekomen. Wel een beetje laat, maar de misdadigers krijgen hun straf uiteindelijk wel zodat niemand anders het zelfde meer kan beleven als Simon